Het schattige landhuisje uit de jaren vijftig was namelijk te klein om er een gezinshuis van te maken. Maar er gold ook beschermd dorpsgezicht, wat inhield dat er geen grootschalige uitbreiding mocht plaatsvinden. De oplossing was een grote hoge kelder met enkele flinke koekoeken eraan voor een volwaardig ondergrondse slaapverdieping. Verder een fikse installatieruimte voor de duurzame installaties en een werkruimte. Voor ons gevoel is het huisje terug van weggeweest en heeft het dezelfde maat en schaal. Wel met een flinke uitbouw en groot bijgebouw, maar geen gevoel van ‘uit de toon’.